با بیش از ربع قرن تجربه در زمینه ارائه انواع محصولات استنلس استیل

قیمت ورق استیل؛ فروش انواع ورق استیل صنعتی و ورق استنلس استیل در آلیاژ و ضخامت های مختلف. با حرفه‌ای‌ها خرید کنید تلفن: 35089-021

تاثیر عناصر آلیاژی بر ورق استیل
 

کروم در ورق استیل

عنصر اصلی در تولید ورق استیل، کروم می باشد. اما به دلیل اینکه افزایش بیش از حد کروم باعث مشکلاتی در ساخت، شکل دادن و پایداری آلیاژ می گردد، برای بهبود این خواص همچنین خواص خوردگی، اکسیداسیون و غیره ی ورق استیل، عناصر آلیاژی دیگری نیز به آن افزوده می گردد، که در ذیل به مهمترین آنها و اثرات هریک اشاره می گردد.

نیکل در ورق استیل

این عنصر دو وظیفه مهم انجام می دهد:

1-تشکیل و پایدار سازی ساختار آستنیتی، کاهش کار سختی، افزایش شکل پذیری، ایجاد خواص مکانیکی مخصوصاً در دماهای پایین.

2-بهبود خواص خوردگی مخصوصاً در محیط های احیا کننده و اسید های معدنی از طریق کمک به تشکیل لایه محافظ.

انواع ورق استیل فریتی (در راس آنها ورق استیل 430) معمولاً فاقد نیکل هستند یا دارای مقادیر ناچیزی از این عنصر آلیاژی می باشند. از سوی دیگر، انواع ورق استیل آستنیتی دارای مقادیر قابل توجهی نیکل در ترکیب شیمیایی خود هستند. از جمله این آلیاژها می توان به ورق استیل 304، 316 (و انواع کم کربن آنها مانند 304L و 316L)، ورق استیل 321، 309 و 310 اشاره کرد.

هرچه درصد نیکل در ترکیب یک آلیاژ بیشتر باشد، قیمت ورق استیل نیز بالاتر خواهد بود. به عنوان مثال، قیمت ورق استیل 304 در مقایسه با ورق استیل 430 بسیار بالاتر است، که علت آن وجود درصد قابل توجهی نیکل در استیل 304 می باشد.

منگنز

این عنصر مانند نیکل آستنیت زا بوده ولی از آن ارزان تر است. این عنصر هنگامی که در ورق استیل به جای درصدی از نیکل استفاده گردد، تا حدود مناسبی خواص نیکل را تامین نموده و قیمت آلیاژ را کاهش می دهد.

مولیبدن

افزایش این عنصر در مقادیر متوسط به ورق استیل باعث پایداری بسیار زیاد لایه محافظ مخصوصاً در محیط های غیر اکسید کننده و حاوی یون کلرید می گردد. همچنین مقاومت در مقابل خوردگی حفره ای و خوردگی شیاری را افزایش می دهد. معمولاً آلیاژ های حاوی مولیبدن در محیط های اکسید کننده (مانند اسید نیتریک و نیترات ها) مناسب نیستند.

سیلیسیم

وجود این عنصر باعث افزایش مقاومت به پوسته شدن در دمای بالا می گردد. همچنین در محیط های شیمیایی، اکسید کننده قوی مانند اسید سولفوریک غلیظ و گرم نیز مقاومت خوردگی را افزایش می دهد.

تیتانیم و نئوبیم

این دو عنصر با تشکیل کاربید های بسیار پایدار با کربن، از ترکیب شدن کربن با کروم و کاهش مقاومت به خوردگی ورق استیل جلوگیری می نمایند.

مس

در افزایش مقاومت به خوردگی در محیط های احیا کننده مانند اسید سولفوریک به کار می رود.

کربن

میزان کربن در ورق استیل های مختلف، متفاوت و بین 0.01 تا 1 % می باشد که سه اثر مهم آن عبارتند از:

1-در بیشتر انواع ورق استیل، خواص خزشی و پایداری مکانیکی در دمای بالا را افزایش می دهد.

2-در ورق استیل مارتنزیتی عامل اصلی تشکیل فاز مارتنزیت و در نتیجه سختی آنها می باشد.

3-اگرچه به طور مستقیم تاثیری در خواص خوردگی ورق استیل ندارد، اما باعث جذب شدن کروم و بنابراین کاهش مقاومت خوردگی خصوصاً در مرز دانه ها می گردد.

گوگرد و سلنیم

این دو عنصر به منظور سهولت در ماشینکاری ورق استیل به آن افزوده می شوند.

نیتروژن

این عنصر چند اثر مهم دارد که عبارتند از:

1-در ورق استیل آستنیتی، استحکام مکانیکی (در دمای معمولی و پایین) و مقاومت به خوردگی های حفره ای و شیاری را افزایش داده و تشکیل فاز های ترد حاوی کروم و مولیبدن را به تعویق می اندازد.

2-در ورق استیل دو فازی نقش مهمی در پایداری فاز آستنیت داشته و تمایل کروم و مولیبدن به جدایش را کم می کند.

3-در ورق استیل فریتی اثر بسیار مضری بر روی خواص مکانیکی آنها دارد.

منبع:

ف. کاویانی نژاد، فولاد های زنگ نزن و مقاوم به حرارت (1386)؛ فولاد های زنگ نزن و ویژگی های آنها، صفحه 21-64.