با بیش از ربع قرن تجربه در زمینه ارائه انواع محصولات استنلس استیل

قیمت ورق استیل؛ فروش انواع ورق استیل صنعتی و ورق استنلس استیل در آلیاژ و ضخامت های مختلف. با حرفه‌ای‌ها خرید کنید تلفن: 35089-021

تاریخ استنلس استیل – فصل 12 – کاربردهای استنلس استیل (بخش دوم)

(لینک بخش اول)

 قدر ورق استیل به وضوح در دهه 1920 دانسته شد و یکی از تحسین کنندگان آن اسکار برونو باخ (Oscar Bruno Bach) (1884–1957) بود. اسکار باخ هنرمند و صنعتگری استثنایی بود که بسیاری از کارهای برجسته و اصیل را در صنایع دستی فلزات طراحی و اجرا کرد. این آثار در سراسر جهان در موزه ها، کلیساها، معابد، ساختمانهای عمومی و اقامتگاه های خصوصی یافت می شود. در سال 1938، مجموعه ای از کارهای استنلس استیل باخ، شامل یک در، تزئین و شبکه های آن، در نمایشگاه های دائمی بخش تدارکات وزارت خزانه داری به نمایش گذاشته شد.

شکل A- نمای بیرونی مشبک در ساختمان های IBM در پیتزبورگ پنسیلوانیا (مرکز پنج دروازه). خرپاهای بلبرینگ بارگذاری شده که با ورق استیل پوشش داده شده اند. معماران: کوتیس و دیویس، نیو اورلئان. منبع: افق های جدید در معماری با فولاد ضد زنگ، موسسه آهن و فولاد آمریکا، 1965، با کسب مجوز.

شکل B- برج آب در مرکز فنی جنرال موتورز، وارِن، میشیگان. ساخته شده از ورق فولادی ساختمانی پوشش دهی شده با استنلس (ورق استیل با ضخامت 1.6 میلیمتر بر روی ورق فولادی ساختمانی 1.6 میلیمتر). معماران همکار: ایرو سارینِن، اسمیث، هینچمن و گریلز. عکس: بالتازار کوراب. منبع: افق های جدید در معماری با فولاد ضد زنگ، موسسه آهن و فولاد آمریکا، 1965، با کسب مجوز.

شکل C- ساختار دروازه آبگیری در پروژه نیروگاه نیاگارا، آبشارهای نیاگارا، نیویورک. این سازه 30 متری با ورق استیل غلاف کاری شده بود. منبع: افق های جدید در معماری با فولاد ضد زنگ، موسسه آهن و فولاد آمریکا، 1965، با کسب مجوز.

شکل D- سیویک آرنا، پیتزبورگ، پنسیلوانیا. وقتی که ساخته شد، دارای بزرگترین گنبد و سقف جمع شونده در سطح جهان بود. هیچ پشتیبانی داخلی در آن وجود ندارد. قطر گنبد 126 متر است و از 7800 قطعه ورق استیل تشکیل شده است. این قطعات به هم متصل شده و هشت برگ متحرک سقف گنبد را تشکیل می دهند که در  عرض دو دقیقه باز می شود. با مجوز از سیویک آرنای پیتزبورگ

شکل E- ایستگاه فرعی فیل و قلعه، نیواینگتون کازوِی، لندن. دیوار پرده ای از نوع پنل های دیواری خارجی از جنس ورق استیل 316 با طرح فشرده. با مجوز از موسسه توسعه نیکل (1999، کاترین هوسکا)

شکل F- ساختمان گروه ارتباطات کارنز، دیتون، اوهایو، در سال 1999. دو طرف ساختمان دارای دیوارهای پرده ای از جنس ورق استیل 304 بوده و بدون پنجره می باشد. دو طرف دیگر، دیوارهای پرده ای شیشه ای با قاب استیل می باشند. با مجوز از ادوارد مادن، گروه ارتباطات کارنز

شکل G- سیویک سنتر انفیلد، ، انفیلد بارو، میدلسکس، انگلیس، در سال 1999. روکش خارجی بیرونی فولاد ضد زنگ از نوع 316 است که دارای سطح آنیل روشن و برجسته می باشد. با مجوز از موسسه توسعه نیکل (1999 ، کاترین هوسکا)

شکل H- غرفه اسکله، خلیج هرن، کنت، انگلیس، در سال 1999. این مرکز ورزشی دو طبقه در انتهای یک اسکله اقیانوس دارای روکش خارجی ورق استیل 316 است. با مجوز از موسسه توسعه نیکل (1999، کاترین هوسکا)

شکل I- ساختمان ICI، نورث یورک، انتاریو، کانادا، در سال 1981. پنل ورق استیل 304 برای دیوار پرده ای و چهار ورودی درب گردان

شکل J- مرکز سان لایف، تورنتو، اونتاریو، کانادا، سال 1999. دیوار پرده ای، پنل های استیل گرید 304 با ضخامت 1.5 میلیمتر می باشد. با مجوز از موسسه توسعه نیکل (1999 ، کاترین هوسکا)

شکل K- مرکز مایکل فاولر، ولینگتون، نیوزیلند، در سال 2000. پنل های منحنی شکل از جنس ورق استیل که بالا و پایین مرکز دایره ای برجسته ی ساختمان را می پوشانند. همچنین بین پنجره ها سایبان های آفتابگیر عمودی از جنس استنلس وجود دارد. با مجوز از موسسه توسعه نیکل (1999، کاترین هوسکا)

شکل L- مجسمه چنگیز خان ساخته شده از 250 تن استنلس استیل. این مجسمه که در 54 کیلومتری اولان باتور مغولستان واقع شده، 40 متر ارتفاع دارد.

شکل M- مجسمه دروازه ابر توسط آنیش کاپور در پارک هزاره، شیکاگو، ایلینویز.

شکل N- درب ورودی از جنس ورق استیل که توسط اسکار باخ طراحی و اجرا شده است. پلاک های کار شده روی این درب نشانگر معدنکاری، ذوب ریزی، عملیات ساخت، ماشینکاری، ساخت و ساز و حمل و نقل می باشند. پلاک رنگی که در بالا سمت راست آورده شده، نشان دهنده عملیات ساخت می باشد. منبع: متال پراگرس، ژوئن 1936، ص 36

شکل O- نمای دراماتیک اتحادیه فدرال وام و پس انداز در بروکفیلد، ایلینویز. ستونهای خارجی با ورق استیل غلاف کاری شده و ساختمان توسط درزهای استیل برجسته شده است. منبع: افق های جدید در معماری با فولاد ضد زنگ، موسسه آهن و فولاد آمریکا، 1965، با کسب مجوز.

شکل P- پله متحرک که از آن به عنوان "پله برقی جدید" یاد می شود، از سیم پیچ ها، نرده ها و سیستم های انتقال ورق استیل براق استفاده می کند. فروشگاه های سیِرز و روباک در آتلانتا، جورجیا. منبع: افق های جدید در معماری با فولاد ضد زنگ، موسسه آهن و فولاد آمریکا، 1965، با کسب مجوز.

شکل Q- راه پله از جنس استیل. تک ردیفه و کنسولی. معماران: دانیل بادانی، مایکل فولیاسون، ابرو کندیان و پیر روک-دورلوت. عکس: بالتازار کوراب. منبع: افق های جدید در معماری با فولاد ضد زنگ، موسسه آهن و فولاد آمریکا، 1965، با کسب مجوز.

اسکار باخ در مصاحبه ای که در ژوئن 1936 در نشریه متال پراگرس منتشر شد، برداشت های خود را از ورق استیل به عنوان ماده ای جدید و در عین حال مهم اینگونه توصیف کرد:

"چیزی در حدود یک دهه قبل، فلزی جدید یا ترکیبی جدید از فلزات اختراع شده، که به نظر من قابل توجه ترین ماده ای است که تاکنون برای استفاده در نماهای معماری خارجی و داخلی در دسترس قرار گرفته است. این فلز، استنلس استیل نام دارد.

سایر مواد –سنگ، مرمر، سفال، کاشی، برنز، آهن، سرب و روی- آثار خود را بر دوره های مرتبط با تمدن ما برجای گذاشته اند. بنابراین این ماده جدید اثر جاودانه خود را بر قرن و تمدن آینده ما خواهد گذاشت.

همانطور که ما به گذشته و روش های ساخت و ساز با دیوارهای سنگی نگاه می کنیم و از پیشرفت حاصله در ساخت اسکلت فلزی و عجایب مکانیکی آنها در آن زمان متعجب می شویم، نسل های بعدی نیز به ساخت این بناها در عصر آینده نگاه می کنند و از نوآوری هایی که ورق استیل ممکن ساخته، شگفت زده خواهند شد.

ورق استیل، ماده ای کاملاً جدید بوده که به نیاز هنر و علوم پاسخ می دهد-چه برای اهداف هنری و چه برای مصارفی که لازمه آنها وجود فلزی دائمی می باشد."

آقای باخ سپس ادامه داد:

"مجسمه سازان در اوایل با استفاده از سنگ مرمر، گرانیت و سایر مواد مانند فلزات نرم، خود را در سه بعد بیان می کردند. البته خصوصیات طبیعی این مواد، محدودیت هایی را در استفاده از آنها ایجاد می کرد. اکثر مجسمه سازی های بزرگ با اهداف تزئینی، به این علت که مواد استفاده شده به ندرت توانایی تحمل بارهای سازه ای را داشتند، نیاز به این داشتند تا مهار شده و پشتیبانی فوق العاده ای روی آنها صورت گیرد. ورق استیل با توجه به زیبایی، استحکام و قابل اعتماد بودن، این امکان را برای هنرمندان فراهم می کند تا با خیالی راحت به کار با آن بپردازند."

در واقع اینگونه بود که زیبایی و نقاط قوت ورق استیل شناخته شد.

صنعت هواپیمایی

یکی از اولین کاربردهای ورق استیل، استفاده در صنعت هواپیمایی بود. در واقع، در سال 1914 یعنی تنها یک سال پس از کشف استیلِ کارد و چنگال توسط بریرلی، وزارت دفاع بریتانیا، همه ی موجودی این آلیاژ را به انحصار خود در آورد، چون مشخص شده بود فولاد بریرلی عملکرد دریچه های خروجی موتور هواپیما را بهبود می بخشد. در طول جنگ، توماس فرث و پسران تمامی فولاد تولیدی خود را تحت عنوان فولاد هواپیمایی فرث یا FAS به منظور ساخت دریچه های خروجی هواپیماهای جنگنده بریتانیا به فروش می رساندند. 

هواپیمای استنلس استیل-پیشگام. در سال 1930، بزرگترین تولید کننده ی بدنه اتومبیل های فولادی در آمریکا، شرکت تولیدی ادوارد جی. باد در فیلادلفیا در آستانه ی تعطیلی قرار داشت. رکود بزرگ اتفاق افتاده بود و فروش خودرو در پایین ترین سطح خود قرار داشت. با این حال آقای باد کسی نبود که منتظر بنشیند و ببیند چه زمانی تجارت مجدداً رونق می گیرد. او شیفته ی ورق استیل جدیدی بود که به تازگی در بالای بلندترین آسمانخراش جهان یعنی ساختمان کرایسلر در شهر نیویورک، به آمریکا معرفی شده بود.

باد می دانست چگونه می توان ورق های بزرگ فولادی را به شکل های پیچیده درآورد و آنها را به هم جوش داد تا مقاوم ترین ساختارهای ممکن ایجاد شود. وی همچنین آموخت که فولاد ضد زنگ جدید 8-18 می تواند به صورت ورق های بسیار نازک با مقاومت کششی سه برابر فولاد ساختمانی تولید شود. او امکان ساخت سازه ای بسیار مستحکم و سبک را تصور نمود که قبلاً هرگز ساخته نشده بود، چون در طول 20 سال که از تولید این آلیاژ می گذشت، هیچ کس راهی برای جوشکاری فلزات مستحکم بدون نرم شدن ناحیه جوش یا از بین رفتن مقاومت در برابر خوردگی در آن نقطه پیدا نکرده بود.

شرکت باد سال ها بود جوشکاری نقطه ای بدنه های خودرو را انجام می داد و در این کار متخصص بود. آنها به دنبال این بودند تا در جوشکاری ورق استیل نیز متخصص شوند. سرهنگ ارل راگسدال، مهندس ارشد شرکت باد، و دستیارانش بر روی این مسئله ی جوشکاری سخت کار کردند و با گذشت زمان توانستند آن را حل کنند. قطعات فلز می توانستند روی هم قرار گرفته و بدون اینکه کاهش استحکام رخ دهد، به یکدیگر جوش داده شوند. آزمایشات این روش، تأیید نمود که مقاومت در برابر خوردگی آلیاژ نیز تحت تأثیر قرار نگرفته است.

آقای باد میخواست دستگاه یا ماشینی تولید کند که توجه عموم را به خود جلب کند و به همه نشان دهد شرکتش قادر به انجام چه کارهایی است. او تصمیم گرفت یک ماشین پرنده بسازد. در آن زمان هواپیماها جدید محسوب و مردم با دیدن آنها هیجان زده می شدند. تعداد کمی از افراد با استفاده از این وسیله پرواز کرده بودند. کارکنان باد فکر می کردند او دیوانه شده و انجام چنین پروژه ی احمقانه ای، نتیجه ای جز ضرر نخواهد داشت (هزینه های این پروژه از حساب شخصی باد پرداخت شد. همچنین او هیچ قصدی برای ورود به صنعت هواپیما سازی نداشت). با این حال، باد چیزی شبیه به یک شومن بود و این همان چیزی بود که قصد شروعش را داشت-پروژه ای به نظر احمقانه. آیا کسی ایده ی بهتری داشت؟

18 ماه طول کشید تا در نهایت یک هواپیمای دوزیست دو موتوره ی درخشان با دو بال و از جنس ورق استیل از کارخانه باد واقع در خیابان هانتینگ پارک فیلادلفیا خارج گردید. این هواپیما دارای یک کابینِ باز بود که 4 صندلی در آن قرار داشت. سرعت کروز آن 136 کیلومتر در ساعت و برد کروز آن بیش از 643 کیلومتر بود. این هواپیما از روی نقشه های یک هواپیمای ایتالیایی ساخته شد و به جای چوب از استنلس استیل در آن استفاده شد. بال های آن نیز با استفاده از فابریک پوشانده شدند.

این هواپیما پیشگام I نامیده شد و پروازهایی نمایشی در آمریکا و اروپا انجام داد. پس از 1000 ساعت پرواز، پیشگام به فیلادلفیا برگردانده شد. آقای باد این هواپیما را به موسسه فرانکلین در فیلادلفیا اهدا کرد و همچنان در جلوی ساختمان این موسسه در معرض نمایش قرار دارد.

هواپیمای باربری Conestoga 1-RB. در طول جنگ جهانی دوم، شرکت باد در فیلادلفیا قراردادهایی از ارتش و نیروی دریایی برای ساخت 600 هواپیمای باری از جنس فولاد ضد زنگ دریافت نمود. این قراردادها با توجه به کمبود هواپیماهای باری و همچنین آلومینیم منعقد شدند. 

شرکت باد با استفاده از ابتکار سطح شیبدار زیر دم به منظور بارگیری آسانتر کامیون ها و سایر محموله، 1-RB را طراحی کرد. تا پایان جنگ، 25 هواپیما ساخته شد و باقیمانده ی قرارداد فسخ گردید. 17 فروند از این هواپیماها توسط شرکت حمل و نقل هوایی فلایینگ تایگرز خریداری شد و برای چندین سال به کل ناوگان آنها تبدیل شد. اینها، تنها هواپیماهای باری ای بودند که از ورق استیل ساخته شدند.

موتورهای جت. فرانک ویتل حق ثبت اختراع یک موتور توربین گازی از نوع مورد استفاده برای هواپیماهای مدرن در انگلیس را دریافت نمود. هواپیماها با موتور جت در جنگ جهانی دوم به شکل گسترده ای مورد استفاده قرار گرفتند. در این موتورها به منظور ساخت پره ها و تیغه های کمپرسور و محفظه های کمپرسور سیلندری، از استنلس استیل استفاده می شد.

کنکورد تنها هواپیمای تجاری مافوق صوت بود. این محصول با تلاش های مشترک Aérospatiale فرانسه و شرکت هواپیمایی انگلیس تولید شد. 20 فروند از این هواپیما ساخته شد و برای اولین بار در سال 1976 مورد استفاده قرار گرفت. این هواپیماها با سرعت متوسط 2.02 ماخ یا تقریباً 2140 کیلومتر در ساعت پرواز می کردند. سرعت زیاد، چنان گرمای زیادی را در سطح خارجی هواپیما ایجاد می کرد که لازم بود سکان و آیلرون ها از فولاد ضد زنگ ساخته شوند تا آلومینیوم. این هواپیماها چیزی در حدود 27 سال خدمت رسانی کردند.

صنعت اتومبیل

شرکت فورد. به نظر می رسد اولین استفاده از فولاد ضد زنگ در آمریکا توسط هنری فورد در مدل های ساخته شده در سال های 1928 و 1929 انجام شده است. این کاربرد بیشتر در ساخت تریم، شبکه های رادیاتور و توپی بود، چون این قطعات از فولاد کروم-پلیت شده ساخته می شدند و اغلب کیفیت بالایی نداشتند. کروم-پلیت در طی چندین سال مکرراً دچار خوردگی حفره ای می شد و در بیشتر موارد، عمر ماشین ها در عرض چند سال به اتمام می رسید. تولید کنندگان اهمیت زیادی به هزینه ها می دادند و از این جهت بسیار هوشیار بودند. با این وجود، ورق استیل جذاب به نظر می رسید و تا آخر عمر ماشین دوام داشت.

ماشین های موتوری رولز-رویس در انگلیس در سال 1929 با ساختاری مشبک و درپوش رادیاتور از جنس استنلس استیل و با هدف دستیابی به بالاترین جلوه تزئینی ممکن در اتومبیل های باشکوهشان، به بازار آمد.

اولین اتومبیل های استنلس استیل. در سال 1935، مقامات شرکت فولاد Allegheny Ludlum و شرکت فورد در یک آزمایش با هدف تبلیغ برای فولاد ضد زنگ همکاری کردند. شش سدان لوکس فورد (شکل 53) توسط Allegheny Ludlum برای نشان دادن شکل پذیری استنلس استیل 8-18 و همچنین نشان دادن زیبایی آن تولید گردید. مقامات Allegheny، در رویداد های مهم و هنگام ملاقات با مشتریان از این ماشین ها رونمایی می کردند. ظاهراً هرگز قصد بر این نبوده که به خودروسازان پیشنهاد شود تا اتومبیل های خود را از استنلس استیل بسازند، با این حال شرکت DeLorean این کار را در سال 1981 انجام داد.

شکل 53- سدان استیل فورد تودور

ماشین تمام استنلس استیل DeLorean. جان دلوران (John DeLorean) (1925–2005)، جوانترین مدیر جنرال موتورز و به عنوان مهندسی توانمند در صنعت اتومبیل سازی مشهور بود. او این ایده را داشت که می تواند یک ماشین اسپرت آینده پسند بسازد که خریداران زیادی را به خود جلب کند.

با این فکر، او در سال 1975 جنرال موتورز را ترک کرد و شرکت موتور دلوران را تأسیس نمود. او در 50 سالگی در اوج زندگی خود قرار داشت.
دلوران تصمیم گرفت در کشوری کارخانه بسازد که نرخ بیکاری در آن بالا باشد تا نیروی کار ارزان بدست آورد. هیأت توسعه صنعتی ایرلند، گزینه های خاصی به او پیشنهاد کرد که وی پذیرفت.

ساخت کارخانه ی او در دوموری (در حومه لیسبون) در اکتبر 1978 آغاز شد. کارخانه ماشین های موتوری دلوران تنها در عرض 18 ماه به بهره برداری رسید. این کارخانه بین دو شهر قرار داشت: تواین بروک، شهری کاتولیک و دوموری، شهری پروتستان. از هر شهر کارگرانی استخدام شدند، اما گفته شد که این کار بیشتر به دلیل نزدیکی به محل کارخانه بوده تا تفکیک مذهبی افراد.

در اوایل سال 1981، خط مونتاژ، با وجود تعداد کمی کارگر ماهر و همچنین آموزش های کم، شروع به کار کرد. در همین حال، نمایندگی های انحصاری دلوران در ایالات متحده در نیوجرسی، میشیگان و کالیفرنیا صف کشیده بودند. این ماشینِ آینده پسند و ساده با بدنه ای درخشان از جنس استنلس استیل و درهای بال چوبی، قرار بود به مبلغ 25 هزار دلار (57.5 هزار دلار در سال 2008) فروخته شود و لیست انتظاری چشمگیر از مشتریانِ مشتاق وجود داشت. این ها، تنها خودروهایی بودند که از بدنه های تمام استنلس استیل ساخته شده بودند. یکی این نکته و دیگری طراحی عجیب و غریب آن، اصلی ترین جاذبه های این ماشین بودند. این ماشین ها دو در بودند. درهایی که اصطلاحاً به آنها بال چوبی گفته میشد، از طرح هایی بودند که قبلاً یا بعد از آن هرگز دیده نشده اند. در حالی که مسافران وارد یا خارج می شدند، درها از پایین به بالا باز می شدند و در هوا بالا می ماندند.

ماشین ها کاملاً مشابه به نظر می رسیدند. هیچکدام از این ماشین ها رنگ آمیزی نشدند اما در برخی موارد و به اصرار مشتریان، پیشنهاد رنگ آمیزی اتومبیل نیز داده می شد. تا دسامبر 1982 تقریباً 9000 اتومبیل ساخته شده بود، اما فروش آن در حد انتظار نبود و شرکت ورشکست شد.

در همین بین، در سال 1982، جان دلوران هدف یک عملیات محرمانه اداره تحقیقات فدرال قرار گرفت که برای دستگیری افراد قاچاقچی مواد مخدر طراحی شده بود. دلوران از همه اتهامات تبرئه شد، اما اعتبار وی برای همیشه خدشه دار گردید.

از 9000 دلوران تولید شده، تخمین زده می شود که تقریباً 6000 دستگاه همچنان در جاده ها در حال رفت و آمد می باشند. صاحبان ماشین های دلوران، بسیار به این برند وفادار بودند.

صنعت قطار

لوکوموتیو بخار. جِی.اچ.ال مونیپنی نوشت: "سال جاری (1925) در جهانِ مهندسی، به عنوان یکصدمین سالگرد راه آهن قابل توجه بوده است؛ بنابراین اگر از لوکوموتیو به عنوان نمونه ای استفاده شود که فرصت های مناسبی برای آزمایش خواص فولاد ضد زنگ در ارتباط با سرویس بخار فراهم می کند، ممکن است مناسب نباشد. "

تقریباً در سال 1922 بود که لوکوموتیوهای بخار در انگلیس مجهز به تجهیزات استنلس استیلِ مخصوصِ کارد و چنگال شدند. از جمله آنها عبارت بودند از: شیرآلات ایمنی، شیرهای سوت بخار، شیرهای ترمز بخار و دریچه های گیج فشار. گفته می شد که عمر این شیرآلات، بسیار بیشتر از زمانی بود که از فلزات سنتی مانند فلز تفنگ و سایر آلیاژهای مس ساخته می شدند.

قطارهای مسافری. تولید اولین قطارهای استنلس استیل توسط شرکت باد در سال 1934، انقلابی در نحوه ساخت قطارهای مسافری ایجاد کرد (فصل 8 ، "ادوارد جی. باد (1870–1946) ، مخترع و کارآفرین"). با انقضا ثبت اختراعات باد، قطارهای استنلس استیل در بسیاری از کشورها ساخته شدند و نشان دهنده ی نوع ساخت و ساز غالب برای قطارها و واگن های مترو تا به امروز می باشد.

استفاده از استنلس استیل به صرفه برای ساخت واگن های حمل زغال سنگ. فولاد برای اینکه ضد زنگ نامیده شود، باید حداقل 10.5 درصد کروم در ترکیب شیمیایی خود داشته باشد. با اینکه آلیاژ 12Cr3 (که در حال حاضر به عنوان 41003S UNS درج شده) در واقع دچار زنگ زدگی می شود، اما لایه ی اکسیدی کاملاً چسبنده را روی سطح خود تشکیل می دهد. اولین ذوب و ریخته گری آزمایشی 25 تنی فولاد ضد زنگ کروم دار فریتی-مارتنزیتی 12Cr3 در شرکت آلیاژی و فولادی میدلبورگ آفریقای جنوبی انجام شد. این استنلس استیل ارزان قیمت و به صرفه که به طور گسترده در کاربردهای بدون نیاز به سطح براق، مانند ساخت واگن های حمل زغال سنگ مورد استفاده قرار گرفت.